Wygląda na to, że wizyta prezydenta Rosji Władimira Putina u premiera Indii Narendry Modiego, która miała miejsce nieco ponad tydzień temu, spotkała się z zaskakująco niewielkim zainteresowaniem wielu obserwatorów geopolitycznych. To uderzające, ponieważ wizyta ta stanowi jedną z najważniejszych reorganizacji stosunków indyjsko-rosyjskich od lat, łącząc rozszerzoną współpracę obronną, gwarancje energetyczne i silną symbolikę dyplomatyczną w czasie, gdy globalne układy sił zmieniają się w bezprecedensowym tempie.

Centralnym punktem wizyty była ratyfikacja umowy o wzajemnej wymianie wsparcia logistycznego (RELOS), która po cichu rozszerza współpracę wojskową między Indiami a Rosją, włączając do niej rosyjskie porty arktyczne i Północną Drogę Morską (NSR).

Półwysep Kolski, w tym odległym regionie, mieści około połowy rosyjskiej floty okrętów podwodnych uzbrojonych w pociski balistyczne, w tym 12 strategicznych okrętów podwodnych przenoszących do 192 pocisków balistycznych, a także dziesiątki innych okrętów podwodnych o napędzie atomowym, wyposażonych w pociski manewrujące i pociski specjalne. W efekcie Arktyka pełni funkcję rosyjskiego potencjału nuklearnego drugiego uderzenia w przypadku zniszczenia głównych sił jądrowych na jej terytorium.

Region ten jest również kluczowym poligonem doświadczalnym dla zaawansowanych systemów uzbrojenia, w tym pocisków hipersonicznych, torped o napędzie jądrowym i pocisków manewrujących. Rosyjska państwowa firma nuklearna Rosatom również eksploatuje elektrownie jądrowe w Arktyce, co jeszcze bardziej pogłębia obecność Rosji w tym regionie.

Poza zasobami jądrowymi, rosyjska Arktyka kryje jedne z największych na świecie niewykorzystanych rezerw ropy naftowej, gazu ziemnego i kluczowych minerałów. Szacunki wskazują, że region ten posiada ponad 35,7 biliona metrów sześciennych gazu ziemnego i ponad 2,3 miliarda ton ropy naftowej i kondensatów, skoncentrowanych głównie na półwyspach Jamał i Gydan, na południe od Morza Karskiego. Obszar ten zawiera również rozległe złoża niklu, kobaltu i pierwiastków ziem rzadkich, niezbędnych dla współczesnego przemysłu.

Dla Kremla eksploatacja tych zasobów to nie tylko konieczność ekonomiczna, ale i priorytet strategiczny, gdyż dochody z projektów energetycznych w Arktyce stanowią podstawę finansowania modernizacji rosyjskiej armii i jej zdolności do przeciwstawiania się zachodnim sankcjom.

Zgodnie z ramami porozumienia RELOS siły zbrojne obu krajów mogą korzystać z baz, portów i lotnisk drugiej strony w celu uzupełniania paliwa, napraw, zaopatrzenia i konserwacji. Porozumienie obejmuje również wspólne ćwiczenia, misje szkoleniowe, pomoc humanitarną i pomoc w przypadku klęsk żywiołowych. Jednak jego strategiczne implikacje wykraczają daleko poza te formalne postanowienia.

W przypadku Indii umowa umożliwia ich okrętom wojennym uzupełnianie paliwa i zaopatrzenia w rosyjskich portach, takich jak Murmańsk i Władywostok, dając Nowemu Delhi przyczółek na Północnym Szlaku Morskim. Korytarz ten mógłby skrócić dystans żeglugowy między Europą a Azją o około 40%, zwiększając zarówno efektywność handlu, jak i zasięg morski.

W praktyce dostęp do rosyjskich obiektów umożliwia siłom indyjskim utrzymanie wysuniętych pozycji bez polegania wyłącznie na partnerach zachodnich. Jeszcze przed podpisaniem tego porozumienia siły indyjskie uczestniczyły w rosyjskich ćwiczeniach wojskowych ZAPAD, prowadzonych w dniach 12-16 września u boku Białorusi, jak podaje rosyjska państwowa agencja prasowa TASS. Ćwiczenia te podobno obejmowały symulacje użycia taktycznej broni jądrowej po raz pierwszy.

Umowa ROLOS symbolicznie integruje Indie z rosyjskim projektem arktycznym, sygnalizując wejście Nowego Delhi jako gracza w geopolityce Arktyki i rozszerzając jego wpływy w regionie, który od dawna stanowi kluczowy element strategicznych ambicji Moskwy.

Z drugiej strony, wzajemny dostęp do indyjskich baz i obiektów zapewnia Rosji niezawodną obecność na Oceanie Indyjskim, gdzie Moskwa od dawna dążyła do rozszerzenia swojej obecności morskiej, ale brakowało jej wiarygodnych partnerów. Możliwość uzupełniania paliwa i napraw w indyjskich portach wzmacnia potencjał Rosji do demonstrowania siły w regionie Indo-Pacyfiku i aktywniejszego udziału we wspólnych ćwiczeniach wojskowych.

Politycznie, zaangażowanie Indii w sprawy Rosji w Arktyce legitymizuje regionalne ambicje Moskwy i wysyła szerszy sygnał, że Kreml nie jest izolowany pomimo eskalacji sankcji ze strony Zachodu. Bliższa współpraca z Indiami otwiera również kanały sprzedaży arktycznych węglowodorów i minerałów odbiorcom azjatyckim, jednocześnie wzmacniając Północny Szlak Morski jako przyszłą arterię handlową dla Rosji.

Z militarnego punktu widzenia, umowa pogłębia ofensywną i defensywną interoperacyjność między oboma mocarstwami oraz integruje Rosję z szerszą indyjską siecią wsparcia logistycznego, zapewniając większą elastyczność operacyjną rosyjskim zasobom morskim. Strategicznie, zacieśnienie więzi z Indiami pomaga Moskwie przeciwdziałać zachodnim próbom ograniczenia jej wpływów i zapewnia sobie ważnego partnera azjatyckiego, gotowego do instytucjonalizacji współpracy obronnej w czasie, gdy możliwości Rosji w innych obszarach się kurczą.

W najbliższej przyszłości jedną z najbardziej bezpośrednich korzyści dla Putina może być milczące zapewnienie ze strony Modiego, że podstawowe relacje energetyczne między oboma krajami pozostaną nienaruszone, pomimo rosnącej presji ze strony Zachodu.

Od wybuchu wojny na Ukrainie Indie stały się jednym z największych nabywców rosyjskiej ropy, ustępując jedynie Chinom. W 2024 roku Rosja dostarczała około 36% całkowitego importu ropy do Indii, czyli około 1,8 miliona baryłek dziennie, po cenach znacznie niższych od światowych benchmarków.

Pomimo nałożenia przez Stany Zjednoczone ceł sięgających nawet 50% na towary indyjskie, mających na celu wywarcie presji na New Delhi i ograniczenie zakupów, Indie nadal polegają na rosyjskiej energii, argumentując, że tanie dostawy są niezbędne dla ich szybko rozwijającej się gospodarki. Podczas swojej grudniowej wizyty Putin zadeklarował nieprzerwane dostawy paliw i określił Rosję jako wiarygodnego dostawcę ropy naftowej, gazu i węgla.

W odpowiedzi, po zaostrzeniu sankcji mających na celu zniechęcenie Indii do korzystania z rosyjskiej ropy naftowej i gazu, Waszyngton niedawno zintensyfikował własne oferty dostaw energii do Indii. Działania te są częścią szerszych działań na rzecz realizacji kluczowych elementów „Kompleksowego Globalnego Partnerstwa Strategicznego USA–Indie”, nakreślonego podczas spotkań prezydenta USA Donalda Trumpa z premierem Modim w lutym.

Plany te, odzwierciedlające aspekty podejścia Rosji do Indii, obejmują komponenty wojskowe sformalizowane w ramach nowej inicjatywy USA i Indii, znanej jako COMPACT (Catalyzing Opportunities for Military Partnership, Accelerated Commerce, and Technology for the 21st Century – Katalizujące Możliwości Partnerstwa Wojskowego, Przyspieszonego Handlu i Technologii na XXI wiek). Inicjatywa ma na celu zwiększenie sprzedaży i koprodukcji obronnej w celu wzmocnienia interoperacyjności i współpracy przemysłowej w dziedzinie obronności.

W szerszym kontekście handlowym obie strony wyznaczyły sobie nowy cel ponad dwukrotnego zwiększenia handlu dwustronnego do 500 miliardów dolarów do 2030 roku. Jednak wdrożenie tych szeroko zakrojonych i powiązanych ze sobą porozumień stanowi kolejne poważne wyzwanie dla Waszyngtonu w jego staraniach o utrzymanie sojuszu Indii ze Stanami Zjednoczonymi. Głębokie powiązania wojskowe, polityczne, gospodarcze i energetyczne Indii z Rosją mogą okazać się wyjątkowo trudne do zerwania.

Jak wynika z doniesień Bloomberga, światowe ceny miedzi utrzymywały się w pobliżu wysokich poziomów, na tle utrzymujących się obaw o ograniczoną podaż i rosnący popyt ze strony sektorów przemysłowego i energetycznego.

Według najnowszych danych ceny miedzi na London Metal Exchange nie uległy większym zmianom. Za tonę metryczną czerwonego metalu w porannym handlu trzeba było zapłacić około 11 727,50 USD. Ceny ustabilizowały się w porównaniu z poprzednimi sesjami, mimo ogólnej zmienności rynku.

Dane dotyczące kontraktów terminowych na giełdzie COMEX wykazały spadek wolumenu obrotu i nieznaczny spadek liczby otwartych pozycji, co odzwierciedla zmniejszoną aktywność na rynku w porównaniu z ostatnimi sesjami. Jednocześnie inwestorzy nadal monitorują globalną dynamikę podaży i popytu.

Ceny utrzymują się blisko historycznych maksimów, zbliżając się w ostatnich sesjach do progu 12 000 USD za tonę. Napędza je silniejszy popyt globalny, zwłaszcza ze strony sektorów transformacji cyfrowej i energii odnawialnej, a także obawy inwestorów dotyczące gromadzenia zapasów i ograniczania podaży.

Bloomberg poinformował również, że wyższe ceny miedzi napędzają wyniki europejskich akcji górniczych, które zmierzają ku jednemu z najlepszych lat od 2016 roku, wspierane przez wzrosty cen tego kluczowego metalu. Miedź nadal przyciąga uwagę rynków globalnych jako wiodący wskaźnik kondycji gospodarki i popytu przemysłowego, biorąc pod uwagę jej szerokie zastosowanie w energetyce, infrastrukturze, pojazdach elektrycznych i centrach danych, co sprawia, że jej wahania cen wpływają na rynki surowców i metali w szerszym ujęciu.

W czwartek notowania bitcoina były stosunkowo stonowane, co potwierdza ostrożne zachowanie kursu waluty w obliczu ciągłego odpływu środków z funduszy ETF. Na rynku panuje ostrożność przed opublikowaniem kluczowych danych dotyczących inflacji w USA, które mogą wpłynąć na perspektywy Rezerwy Federalnej w kwestii stóp procentowych.

Wartość największej na świecie kryptowaluty spadła o 0,3% do 86 554,6 USD o godz. 01:55 czasu wschodniego USA (06:55 GMT).

Bitcoinowi nie udało się osiągnąć silnego i trwałego odbicia powyżej poziomu 90 000 USD po gwałtownych wzrostach odnotowanych na początku tego roku. Świadczy to o wejściu rynku w fazę konsolidacji i stabilizacji, a nie ponownej ekspansji.

Odpływ środków z ETF-ów i ostrożność Fed wpływają na ceny

Inwestorzy nadal wycofywali kapitał z notowanych w USA funduszy ETF opartych na Bitcoinie, przedłużając trend wykupów netto, który osłabił jedno z najważniejszych źródeł popytu instytucjonalnego.

Najnowsze dane sesyjne wskazują na ciągły odpływ środków z ETF-ów, co zdaniem uczestników rynku doprowadziło do usunięcia kluczowego filaru wsparcia, który napędzał wcześniejszy wzrost Bitcoina w tym roku, wywierając dodatkową presję na ceny.

W czwartek uwaga rynku skupi się na danych dotyczących cen konsumpcyjnych w USA za listopad, w szczególności na publikacji indeksu cen konsumpcyjnych (CPI).

Ekonomiści spodziewają się, że dane inflacyjne pokażą wyraźny wzrost rocznej stopy inflacji bazowej, co może skomplikować rozważania Rezerwy Federalnej na temat przyszłych zmian stóp procentowych.

Na początku tego tygodnia opóźnione dane dotyczące zatrudnienia w USA przedstawiły mieszany obraz sytuacji na rynku pracy. Liczba miejsc pracy poza rolnictwem wzrosła nieznacznie w listopadzie po gwałtownym spadku w październiku, a stopa bezrobocia osiągnęła najwyższy poziom od lat.

Te sprzeczne sygnały przesłoniły oczekiwania rynku co do kolejnych kroków polityki Fed i zmniejszyły zaufanie do kontynuacji łagodzenia polityki pieniężnej.

Prezydent USA Donald Trump wcześniej zasugerował, że jego preferowanym kandydatem na stanowisko szefa Rezerwy Federalnej będzie osoba, która głęboko wierzy w obniżanie stóp procentowych. Komentarze te wywołały szeroką debatę na temat przyszłego kierunku polityki banku centralnego.

Dzisiejsze ceny kryptowalut: altcoiny spadają, Cardano traci 5%

Większość głównych altcoinów zanotowała spadki w czwartek na skutek ostrożnych nastrojów na rynku, pomimo względnej stabilności Bitcoina.

Ethereum, druga co do wielkości kryptowaluta na świecie, spadła o 3,7% do 2828,92 USD.

Tymczasem XRP, trzecia co do wielkości kryptowaluta pod względem kapitalizacji rynkowej, straciła 4,7%, osiągając cenę 1,83 USD.

Decyzja Europejskiego Banku Centralnego w sprawie stóp procentowych została opublikowana w czwartek po posiedzeniu, które odbyło się w dniach 17–18 grudnia. Bank utrzymał stopy procentowe bez zmian na poziomie 2,15%, najniższym od października 2022 r., co jest zgodne z większością oczekiwań na rynkach globalnych. Oznacza to czwarte z rzędu posiedzenie, na którym stopy procentowe pozostały bez zmian.